Fototerapia, łuszczyca, bielactwo, atopowe zapalenie skóry, łysienie plackowate
FOTOTERAPIA
Co to jest fototerapia światłem?
Fototerapia światłem polega na oddziaływaniu na tkanki światłem o określonej długości fali i niedużej energii, które przenika do wnętrza skóry. Stopień penetracji jest zależny od długości fali zastosowanego światła. Światło oddziałuje na tkankę w różny sposób, wywołując głównie efekt fotochemiczny, czyli stymuluje komórki do zwiększenia wydzielania pewnych związków chemicznych lub hamuje wydzielanie innych, na przykład oddziaływuje na błony komórkowe oraz komórkowe centra energetyczne – mitochondria, zwiększa syntezę ATP. Dzięki temu zwiększa się wydolność komórek i ich zdolność regeneracji.
Jakie wykorzystuje się typy promieniowania w dermatologii?
W fototerapii dermatologicznej wykorzystuje się następujące typy promieniowania: UVB szerokopasmowe, monochromatyczne wąskopasmowe UVB 311nm, UVB laserowe 308nm, UVA w połączeniu z psoralenami – PUVA, UVA1, światło widzialne, monochromatyczne światło w zakresie pasm widzialnych: fiolet, niebieski, zielony, żółty, czerwony, głęboka czerwień, podczerwień. W fototerapii i fotochemoterapii wykorzystuje się obecnie aparaturę emitującą następujące długości promieniowania: UVB 311, UVB 313, UVB 308, UVA 320–400 nm z pikiem 365 nm i UVA1 o długości 340–400 nm.
W Polsce najczęściej stosowane jest promieniowanie UVB 311 .
Jak dzieli się fototerapia?
Fototerapia wąskopasmowa NB UVB 311 nm (na całą skórę) jest stosowana w leczeniu NSV typu uogólnionego. Naświetlanie całej powierzchni skóry rekomenduje się w przypadku zmian zajmujących ponad 20% jej powierzchni.
Fototerapia wąskopasmowa NB UVB 311 nm ogniskowa (lampa ręczna) oraz celowana jest wskazana w przypadku zmian ogniskowych, zwłaszcza małych, nowych zmian występujących u dzieci w celu uniknięcia działań niepożądanych związanych z naświetlaniem całej powierzchni skóry lub w przypadku istnienia przeciwwskazań to takiej terapii.
Jak realizować naświetlania?
Naświetlania prowadzi się 3–5 razy w tygodniu. W czasie naświetlania obowiązuje ochrona oczu i moszny oraz ochrona twarzy, jeżeli zmiany chorobowe nie dotyczą tej powierzchni.
Dawka początkowa to optymalnie 80% MED. Dawkę można zwiększać o 15–30% przy każdym naświetlaniu lub co drugie albo nawet co trzecie naświetlanie, jeżeli nie wystąpi rumień. Po uzyskaniu rumienia dawki się nie zwiększa i kontynuuje się naświetlanie dawką podrumieniową (czyli największą, która jeszcze nie wywołuje rumienia).
Przed zastosowaniem terapii należy ustalić dawkę MED, która dla UVB 311nm wąskopasmowego wynosi 0,5-0,6 J/cm . Naświetlania rozpoczyna się od 50-70% MED i zwiększa się co 1-2 zabiegi o 0,05 J/cm - 0.1J/cm do osiągnięcia jednorazowej dawki 4J/cm . W zależności od tolerancji naświetlania wykonuje się 4-5 razy w tygodniu. Poprawa następuje po 20-30 zabiegach przy stosowaniu dawki 4-60 J/cm2
Dokładne dawki i ich wzrost należy wypracować samemu lub pozyskać je od ekspertów posiadających duże doświadczenie, gdyż każdy pacjent może inaczej zareagować na daną dawkę UV.
Jakie są wskazania do fototerapii UVB?
Co to jest minimalna dawka rumieniowa?
Minimalna dawka rumieniowa (minimal erythema dose – MED) to najmniejsza ilość energii danego promieniowania wyrażona w J/cm2, która powoduje wystąpienie na skórze równomiernego rumienia widocznego w całym naświetlonym polu po 24 godzinach. Badanie wykonuje się na skórze pleców lub lepiej na skórze osłoniętej, np. pośladków, naświetlając 6 pól skórnych o wymiarach 1,5 × 1,5 cm wzrastającymi dawkami badanego promieniowania UVB.
Co to jest laser excimerowy?
To urządzenie emitujące światło o długości fali 308 nm mieszczące się w spektrum promieniowania UVB. Jest bardzo skuteczny w walce z zapalnymi chorobami skóry. Działanie lasera excimerowego polega na możliwości naświetlania wyłącznie wybranych, ograniczonych partii skóry ze zmianami. Punktowe zastosowanie promieniowania w laserze ekscymerowym znacznie zwiększa bezpieczeństwo, redukuje ekspozycję na promieniowanie i znacznie skraca czas leczenia.
Sesje należy powtarzać 2-3 x w tygodniu. Efekty terapii laserem występują już po kilkunastu naświetlaniach.
Fototerapia przy użyciu lasera jest z powodzeniem stosowany w leczeniu bielactwa oraz łuszczycy i łysienia plackowatego.
Fototerapia u dzieci?
Fototerapia jest skuteczną i bezpieczną formą leczenia w populacji pediatrycznej. Najczęściej stosowana jest u dzieci chorych na łuszczycę, AZS, bielactwo i łysienie plackowate. Zgodnie z danymi z piśmiennictwa u dzieci rekomenduje się przede wszystkim UVB NB-UVB 311nm. Dobrą tolerancję metody NB-UVB wykazano u 77 dzieci w wieku od 4 do 16 lat leczonych z powodu łuszczycy po średnio 17,5 naświetlaniu. Początkową dawkę ustala się w zależności od fototypu skóry, tj. I, II – 0,03 J/cm2, III, IV – 0,05 J/ cm2, a kolejną zwiększa się o 10% podczas następnego naświetlania
Fototerapia a ciążą?
Ciąża nie stanowi przeciwwskazania do stosowania naświetlań UVB, zarówno szerokopasmowego, jak i wąskopasmowego UVB 311nm . Terapie NB-UVB oraz BB-UVB są uważane za skuteczne i bezpieczne. Gdy leczenie miejscowe okazuje się niewystarczające, metodą drugiego wyboru u pacjentek ciężarnych z łuszczycą łagodną jest fototerapia UVB (BB-UVB, gdy NB-UVB jest niedostępne). U kobiet w ciąży z ciężką łuszczycą plackowatą powinno się rozważyć terapię wąskopasmowym UVB 311nm jako leczenie pierwszego wyboru.
Jakie są najważniejsze błędy popełniane przez osoby stosujące fototerapię?
1. Stosowanie zbyt niskich pojedynczych dawek promieniowania (zazwyczaj z ostrożności). Fototerapia wiąże się występowanie lekkiego rumienia i pacjent po każdym naświetlaniu powinien tego rumienia oczekiwać i nie uważać, że jest to błąd w zastosowanej dawce. Stosowanie dłuższych cykli, ale mniejszych dawek pojedynczych nie daje oczekiwanych wyników terapeutycznych.
2. Zbyt mała częstość naświetlań, np. 2 razy w tygodniu. Częstsze stosowanie naświetlań pozwala na zmniejszenie dawek, a przez to redukcję dawki skumulowanej
3. Podawanie przez niektórych producentów planu naświetlań z adnotacją o konieczności bezwzględnego przestrzegania podanych dawek (czasu). Jeżeli podawane są jakieś dawki, to powinny być to tylko dawki kierunkowe, wskazujące, czy stosujemy setne, dziesiętne czy pełne J/cm2 – w zależności od rodzaju spektrum promieniowania. Dokładne dawki i ich wzrost należy wypracować samemu lub pozyskać je od ekspertów posiadających duże doświadczenie, gdyż każdy pacjent może inaczej zareagować na daną dawkę UV.
ŁUSZCZYCA
Dlaczego choruję na łuszczycę?
Łuszczyca najczęściej występuje u osób predysponowanych genetycznie. Nie oznacza to jednak, że wywiad rodzinny musi ujawnić chorobę wśród bliskich, ani że każdy u kogo w rodzinie występuje łuszczyca musi zachorować.
Ile ludzi choruje na łuszczycę?
Częstość występowania łuszczycy w populacji szacuje się na 1-4%. Może wystąpić już w dzieciństwie (typ I) lub w późniejszych latach (typ II).
Czy łuszczycą można się „zarazić”?
Łuszczycą niemożna się zarazić, nie jest chorobą zakaźną.
Czy łuszczyca ma podłoże alergiczne?
Nie, łuszczyca nie jest też chorobą alergiczną. Klasyfikujemy ją jako dermatozę zapalną.
Jak długo trzreba się leczyć?
Objawy choroby leczy się, dopóki występują, a często dłużej, aby zapobiec nawrotom. Schemat terapii ustala się zawsze indywidualnie. Pod tym względem łuszczyca nie różni się od innych chorób przewlekłych.
Czy z łuszczycy można się wyleczyć?
Obecnie nie można się „wyleczyć” z łuszczycy. Celem leczenia jest wprowadzenie pacjenta w długotrwałą remisję zmian skórnych.
Jakie są objawy łuszczycy?
Kliniczne objawy łuszczycy to grudki i blaszki łuszczycowe (rumieniowo - naciekowe obszary) pokryte srebrzystoszarą łuską. Zazwyczaj zmiany są symetryczne, a ich najczęstsze umiejscowienie to okolica łokci i kolan. Jeżeli jedyną lokalizacją jest owłosiona skóra głowy, zróżnicowanie pomiędzy łuszczycą a łojotokowym zapaleniem skóry głowy jest trudne. Inne lokalizacje zmian łuszczycowych to paznokcie, okolice wyprzeniowe pod biustem oraz pod pachami. Są to idealne okolice do rozwoju dolegliwości, ponieważ jest tam ciepło i wilgotno.
Czy łuszczyca dotyczy tylko skóry?
Około 40% pacjentów ze zmianami łuszczycowymi w obrębie skóry ma także zajęcie stawów (łuszczycowe zapalenie stawów). Obecnie łuszczycę traktuje się jak chorobę ogólnoustrojową, która predysponuje do częstszych incydentów sercowo-naczyniowych, cukrzycy i do otyłości.
Mam nagły wysiew zmian łuszczycowych. Czym to może być spowodowane?
U osób predysponowanych genetycznie nagły wysiew zmian łuszczycowych może być spowodowany wpływem różnych czynników zewnętrznych, takich jak stres, infekcje np. gardła. Choroba może się zaostrzyć w czasie ciąży lub po ciąży. Złe odżywianie, picie alkoholu lub palenie papierosów też mogą powodować zagoszczenie choroby.
Czym leczy się łuszczycę?
Na łuszczycę stosuje fototerapię oraz leki retinoidy (acytretyna), metotreksat i cyklosporyna i leki biologiczne. Lekarz prowadzący zawsze dostosowuje terapię do stanu klinicznego pacjenta, biorąc pod uwagę dotychczasowe leczenie, choroby współistniejące i wpływ choroby na jakość życia.
Czy łuszczyca swędzi?
Tak, świąd skóry dotyczy około 30% pacjentów z łuszczycą i często pojawia się podczas progresji choroby.
Czy w łuszczycy wypadają włosy?
Niektórzy pacjenci z łuszczycą owłosionej skóry głowy mogą doświadczać tego problemu.
BIELACTWO
Co to jest bielactwo nabyte?
Bielactwo nabyte (vitiligo) jest schorzeniem skórnym, polegającym na lokalnym, stopniowym zaniku barwnika w wyniku selektywnego zniszczenia, uszkodzenia lub osłabienia melanocytów (komórek wytwarzających barwnik - melaninę).
Co to jest bielactwo wrodzone?
albinizm, uwarunkowana genetycznie niezdolność do wytwarzania melaniny z powodu braku tyrozynazy
Jak jest klasyfikowane?
Najczęściej stosowana klasyfikacja bielactwa nabytego (Ortonne i Bose, 1983 r.):
Jakie są przyczyny bielactwa?
Istnieje kilka teorii dotyczących etiologii bielactwa (genetyczna, autoimmunologiczna, autodestrukcji, neurogenna, biochemiczna, unifikacyjna), jednak do tej pory żadna nie wyjaśnia do końca istoty choroby. Czynniki mogące wywołać lub pogorszyć objawy chorobowe mogą mieć charakter wewnętrzny (wrodzony - podatność genetyczna), jak i zewnętrzny (czynniki środowiskowe: szeroko rozumiany stres (np. hormonalny, psychiczny, fizyczny), niedobory składników odżywczych (witamin i minerałów) wynikające z niewłaściwej diety lub innych zaburzeń zdrowotnych).
Jak się diagnozuje bielactwo?
Rozpoznania choroby powinien dokonać lekarz na podstawie oceny odbarwień skórnych. Bardzo pomocnym urządzeniem w ustalaniu rozległości zmian, szczególnie u osób o jasnej karnacji oraz w celu wykluczenia innych chorób o podobnych objawach, jest lama Wooda. Za jej pomocą można również określić miejsca na skórze z mniejszą koncentracją melaniny, w których zaczyna się proces depigmentacji niewidoczny gołym okiem.
Czy da się wyleczyć z bielactwa?
Da się całkowicie przywrócić skórze barwnik, jednak nie można zagwarantować, że nie nastąpi nawrót choroby, gdyż to zależy od wielu czynników, nad którymi jest ciężko całkowicie zapanować. Ważne jest jednak (dla większej skuteczności leczenia) jak najszybsze rozpoczęcie terapii. Mimo, że żadna nie daje 100% gwarancji na powrót melaniny, obserwuje się ich ciągły postęp i wzrost efektywności wraz z ograniczaniem skutków ubocznych.
Jakie są sposoby leczenia?
Najczęściej stosowaną konwencjonalną metodą jest fototerapia - lampy UVB 311nm , lasery UVB 308nm połączona lub nie z lekami immunomodulującymi (maści Protopic, Elidel) i/lub środkami wspomagającymi/regenerującymi (preparaty witaminowe, zioła). Ważne jest również ograniczenie lub wyeliminowanie szkodliwych lub potencjalnie szkodliwych czynników, takich jak: nadmierny stres, palenie papierosów, nadmierne opalanie, leki i substancje podejrzane o pogarszanie objawów choroby, urazy mechaniczne skóry (zadrapania, skaleczenia, powtarzające się otarcia).
Nie stać mnie na leczenie nowymi metodami. Co mogę zrobić?
Naświetlania lampami UVB 311nm daje bardzo dobre efekty. Obecnie dostępne na rynku są lampy w przyzwoitych cenach. Fototerapię można przeprowadzać w domu.
Bardzo ważna jest równeż ogólnie rozumiana zdrowa dieta, bogata w antyoksydanty, witaminy, minerały i inne składniki odżywcze (w szczególności te, których występują niedobory - wówczas warto prowadzić suplementację, najlepiej praparatami pochodzenia naturalnego). Ograniczyć powinno się spożywanie słodyczy, alkoholu, kawy, gdyż te produkty hamują wchłanianie witamin, wypłukują minerały i zaburzają trawienie, a przez to równowagę całego ustroju. Należy spożywać owoce (osobno; świeże lub suszone namoczone w wodzie), warzywa, orzechy, pestki, kasze, jaja gotowane na miękko, kefir lub naturalny jogurt, czyli produkty mało lub w ogóle nieprzetworzone.
Choruję na vitiligo. Czy moje dzieci też będą je miały?
Tego niestety nie da się przewidzieć. Można jedynie mówić o prawdopodobieństwie na podstawie częstotliwości rodzinnego występowania choroby,
Czy bielactwo jest zaraźliwe?
Nie, bielactwem nie można się zarazić. Najprawdopodobniej z ujawnieniem się choroby wiąże się obecność pewnych genów, które nie zostały jeszcze do końca zidentyfikowane.
Co to jest dziurawiec zwyczajny?
Ziele Świętego Jana, ziele świętojańskie, pospolita w Polsce roślina stosowana jako naturalny środek na depresje; lecznicze działanie w vitiligo zawdzięcza obecności światło uwrażliwiającej hiperycynie i posiadającej antyutleniające właściwości kwercetynie; ang. Saint John's wort;
Co to jest fototerapia?
Leczenie za pomocą światła; w jej skład wchodzi aktynoterapia (z zastosowaniem świetlówek Philips UVB 311nm ), laseroterapia (z użyciem laserów 308nm ). Fototerapia w połączeniu ze środkami fotouczulającymi (np. psoralenami) nosi nazwę fotochemioterapia;
Co to jest melanina?
Melanina to barwnik skóry, wytwarzany w procesie melanogenezy przez melanocyty; ang. melanin;
Co to jest melanogeneza?
powstawanie barwnika, synteza melaniny, zachodzący w melanosomach proces przekształcania L-tyrozyny do melaniny; ang. melanogenesis;
Co to są melanosomy?
Organella komórkowe melanocytów, w których zachodzi synteza pigmentu; ang melanosomes;
Co to jest melanotropina?
MSH, hormon melanotropowy, wydzielany przez przysadkę mózgową, pobudza melanocyty do wytwarzania melaniny; ang. melanotropin;
Co to jest mikrofototerapia?
Metoda fototerapii wykorzystująca promieniowanie UVB 311 nm o wysokim natężeniu, nakierowywane jedynie na odbarwione miejsca na skórze; ang. microphototherapy;
Jak jest zbudowana lampa do fototerapii?
Podstawowe elementy urządzenia do naświetlań jest świetlówka promieniowania UVB 311nm (nadfioletu i światła widzialnego). Lampa powinna mieć przysłonę, za pomocą której można ustawiać wielkość plamki, tj. naświetlanej danej powierzchni.
Co to jest Protopic?
Maść stosowana w leczeniu chorób skóry takich jak atopowe zapalenie skóry, łuszczyca, bielactwo; wykazuje działanie hamujące reakcje układu odpornościowego oraz pobudza produkcję melaniny poprzez stymulację aktywności tyrozynazy; substancją czynną jest takrolimus, ang. tacrolimus
Co to jest repigmentacja?
Proces przywracania barwnika w skórze; wyróżnia się repigmentację odmieszkową - melanocyty są pobudzane z mieszków włosowych i wędrują do górnych warstw naskórka, repigmentację obwodową - komórki pigmentowe przemieszczają się z obrzeży zmian, repigmentacja może zajść również na skutek aktywacji nieaktywnych melanocytów, czasami występuje też zjawisko spontanicznej repigmentacji, nie jest ono jednak do końca wyjaśnione; ang. repigmentation
Co to jest ultrafiolet?
Promieniowanie ultrafioletowe UV od długości fal z zakresu 100-380 nanometrów; w leczeniu wielu chorób skóry w tym bielactwa stosuje się pasmo UVB 311nm. Promieniowanie UVB 311nm wywiera działanie hamujące reakcje układu odpornościowego oraz pobudzające melanocyty do proliferacji i wytwarzania melaniny; ang. ultraviolet;
Jak wyglądają zmiany bielacze?
Odbarwione plamy mają najczęściej dobrze zaznaczoną granicę za zdrową skórą.
Obserwujesz wokół znamion barwnikowych “pieprzyków” strefy “zbielenia” skóry, odbarwienia?
Jest to tzw. strefa “halo” – sąsiadująca, otaczająca znamiona. U osób z tym zjawiskiem bardzo rzadko stwierdza się powstawanie zmian bielaczych po urazie oraz to, że choroba jest przekazana rodzinnie.
Gdzie zaobserwuje pierwsze zmiany bielacze?
Dłonie, przedramiona, stopy, twarz – tutaj głównie wokół ust i powieki, czyli najczęściej widoczne obszary ciała, które rzadko da się zakryć ubraniem
Czym jest bielactwo wrodzone oraz bielactwo nabyte i jak je rozpoznać?
Tak jak zostało to już wspomniane, bielactwo jest chorobą zaliczaną do dermatoz, czyli schorzeń obejmujących największy organ ludzkiego ciała - skórę. Czasem o przypadłości tej mówi się jako o bielactwie nabytym (z łaciny - vitiligo), ponieważ objawy pojawiają się wraz z wiekiem - najczęściej w drugiej dekadzie życia - i mogą postępować (plamy na ciele obejmują coraz większy obszar, a dodatkowo zwiększa się ich liczba). U niektórych pacjentów obserwuje się występowanie zmian skórnych tuż po urodzeniu - wówczas mówimy o bielactwie wrodzonym. Co ważne, plamy bielacze i i mechanizm ich powstawania mają podłoże autoimmunologiczne - oznacza to, że prawdopodobnie w procesie degradacji komórek barwnikowych i w upośledzaniu ich działania bierze udział układ odpornościowy pacjenta.
Jakie są przyczyny bielactwa?
Bezpośrednią przyczyną bielactwa - tak, jak zostało to już wspomniane - są oczywiście patologiczne zmiany w funkcjonowaniu melanocytów oraz ich całkowita degradacja. Niestety, do tej pory nie udało się ustalić podłoża tego zjawiska. Wiadomo, że w powstawaniu i w rozwoju choroby szczególną rolę odgrywają czynniki genetyczne (choroba często występuje dziedzicznie), a także immunologiczne (powiązane z atakowaniem melanocytów przez własny układ odpornościowy). Ryzyko zachorowania jest również wyższe u osób cierpiących z powodu chorób tarczycy czy cukrzycy. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni zapadają na bielactwo niemalże tak samo często - płeć nie wydaje się więc być determinantą w rozwoju schorzenia.
ATOPOWE ZAPALENIE SKÓRY
Co to jest Atopowe Zapalenie Skóry?
To przewlekła choroba zapalna, która objawia się silnym świądem i nawracającymi się zaostrzeniami. Może wystąpić zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Sprawdź, jak ją skutecznie rozpoznać i leczyć! Niejednokrotnie utrudnia wykonywanie codziennych czynności i pogarsza jakość snu. Zewnętrza warstwa skóry staje się wrażliwa i podatna na infekcje. Wyprysk atopowy nie jest zaraźliwy, ale pogarsza jakość życia pacjenta.
Jak wygląda AZS u dzieci?
Starsze dzieci i nastolatki mają najczęściej wysypkę na zgięciach łokci, szyi, nadgarstkach, kostkach lub w tylnej części kolan.
Kiedy pojawia się AZS?
Czy AZS jest zaraźliwe?
Nie, atopowym zapaleniem skóry nie można się zarazić. Źródło tej choroby leży w genach pacjentach. Nie przenosi się poprzez kontakt z osobą cierpiącą na wyprysk atopowy.
AZS, czy da się wyleczyć?
Atopowe zapalenie skóry może trwać całe życie, na szczęście istnieją domowe sposoby i leki, które łagodzą objawy i zmniejszają ryzyko nawrotów.
Fototerapia jest bardzo dobrym sposobem do zaleczania AZS.
Czy to AZS, czy łuszczyca?
AZS i łuszczyca mogą wyglądać podobnie. Oba schorzenia objawiają się czerwonymi plamami na skórze. Należy jednak zaznaczyć, że w łuszczycy czerwone grudki są grube i pokryte srebrzystymi łuskami.
Jak zadbać z AZS o skórę miejsc intymnych?
Pamiętaj, aby utrzymywać okolice intymne w czystości. Z drugiej strony zbyt intensywne mycie może sprzyjać dalszym podrażnieniom, zwłaszcza jeśli używasz ostrej gąbki. Najlepiej sprawdzi się tutaj ciepła woda i zmiękczającym substytutem mydła. Proponowany produkt nawilża skórę, jednocześnie chroni ją przed niekorzystnymi czynnikami zewnętrznymi. Unikaj tradycyjnych mydeł, środków antyseptycznych, chusteczek nawilżanych, dezodorantów i zapachowych płynów do kąpieli, które mogą podrażniać i wysuszać skórę. Aby zmniejszyć ryzyko infekcji, okolice intymne wycieraj zawsze od przodu do tyłu.
Czy AZS jest niebezpieczne?
Tak, nieleczone atopowe zapalenie skóry może prowadzić do nieżytu nosa i astmy oskrzelowej. Zwiększa również ryzyko powikłań, do najpoważniejszych należy zarażenie wirusem opryszczki zwykłej i infekcje skóry gronkowcem złocistym.
Wyprysk atopowy - specjaliści, do których warto się wybrać?
ŁYSIENIE PLACKOWATE
Dlaczego choruję na łysienie plackowate?
Jest to choroba autoimmunologiczna, uwarunkowana genetycznie. To znaczy że chorują na nią osoby, które taką predyspozycję mają w genach. Szacuje się, że na łysienie plackowate choruje 1-2 % populacji.
Czy stres może spowodować łysienie plackowate?
Nie mamy jednoznacznych badań pokazujących taką zależność. W praktyce klinicznej mamy przypadki ujawnienia się choroby po silnym stresie, ale to nie znaczy, że taka zależność musi wystąpić.
Jak rozpoznać łysienie plackowate?
Najczęściej są to ogniska wyłysienia, czyli obszary pozbawione włosów. Powstają one zwykle szybko i najczęściej początkowo mają okrągły kształt. Istnieją różne podtypy łysienia plackowatego – jednym z nich jest łysienie wężykowate, kiedy to dochodzi to utraty włosów w okolicy potylicznej w postaci pasa wyłysienia. Innymi i na szczęście rzadkimi postaciami są: łysienie całkowite (utrata wszystkich włosów na głowie) i złośliwe (z dodatkową utratą brwi, rzęs i włosów na skórze gładkiej).
Co pokazuje badanie trichoskopowe w łysieniu plackowatym?
W aktywnych postaciach łysienia trichiskopia pozwala zaobserwować włosy wykrzyknikowe, ułamane włosy, czarne punkty. Za pomocą trichoskopii lekarz może ocenić aktywność choroby, a potem monitorować efekt leczenia.
Kiedy pojawia się łysienie, czy zawsze w starszym wieku?
W zależności od typu łysienia oraz czynników je wywołujących problem łysienia może się pojawić w każdym wieku, nie tylko u osób starszych.
Jakie jest leczenie łysienia plackowatego?
Leczenie zawsze jest dobierane indywidualnie. U pacjentów korzystny efekt przynosi fototerapia UVB 311 nm. W terapii wykorzystuje się też leki, zabiegi fototerapii, mezoterapii igłowej, osocza bogato płytkowego oraz przeszczepy włosów.
Jakie choroby współwystępują z łysieniem plackowatym?
Istnieje tendencja do chorób autoimmunologicznych u pacjentów z łysieniem plackowatym. Najczęściej są to autoimmunologiczne choroby tarczycy. Z innych zaburzeń u pacjentów z łysieniem plackowatym częściej diagnozowane jest atopowe zapalenie skóry i celiaklia.
Jakie są przyczyny łysienia?
Utrata włosów może być wynikiem predyspozycji genetycznej, zaburzeń hormonalnych, urazów mechanicznych, przyjmowanych leków, stresu, spadku masy ciała, przebytej radio- lub chemioterapii. Ponadto może występować w przebiegu wielu chorób skóry lub być objawem chorób somatycznych.
Jakie są pierwsze objawy łysienia?
Pierwszym objawem jest zmniejszenie objętości fryzury, nadmierna utrata włosów, przerzedzenie włosów, pojawienie się różnej wielkości obszarów bezwłosych.
Czy wiązanie włosów w koński ogon może prowadzić do łysienia?
Przewlekłe, zbyt silne wiązanie i naprężanie włosów może doprowadzić do ich mechanicznego usuwania, widocznego zwłaszcza w okolicach czoła, skroni i potylicy.
Czy farbowanie i inne zabiegi fryzjerskie mogą się przyczynić do nadmiernej utraty włosów?
Koloryzacja włosów, zwłaszcza ich rozjaśnianie, trwała ondulacja, nadużywanie suszarek, lokówek, prostownic mogą osłabiać i uszkadzać strukturę włosów. Włosy tracą odpowiedni stopień nawilżenia, stają się suche, łamliwe oraz bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne, co może sprzyjać ich wypadaniu.
Kiedy mówimy o łysieniu, a kiedy o fizjologicznym wypadaniu włosów?
Średnio w ciągu doby wypada 60-100 włosów, z niewielkimi wahaniami zależnymi od pory roku. Jesienią utrata włosów może być większa.
Czy łysienie może być przejściowe?
Tak, w przypadku łysienia telogenowego spowodowanego zadziałaniem czynnika wywołującego (leki, stres, poród, choroba gorączkowa, zatrucia, gwałtowny spadek masy ciała) zazwyczaj obserwujemy całkowity odrost włosów.
Czy warto kupować suplementy diety?
Dostępne preparaty zawierające gotowe zestawy minerałów (żelazo, cynk, miedź) i witamin (z grupy B, A, E) mogą pomóc w walce z nadmierną utratą włosów, jednak nie zastąpią zbilansowanej diety.
Czy masaże głowy są skuteczne?
Masaż skóry głowy pobudza krążenie i dotlenia cebulki włosowe, co może przyspieszyć porost włosów.
